ဟီဂ်ရီ ၁ရာစု ခန္႔တြင္ ဘာသာ တရားကိုင္းရႈိင္းေသာ လူငယ္ေလးတစ္ဦးရွိခဲ႔သည္။ သာသနာ႔ ပညာကို ခုံမင္စြာ လိုက္စားေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ထံတြင္ စားေသာက္ဖုိ႔ပင္ ပိုက္ဆံမရွိေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ႔ ရွာသည္။ တရက္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လြန္းသျဖင္႔ ေနအိမ္မွထြက္လာခဲ႔သည္။ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ျဖင္႔ ေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းဆုံး တစ္ခု တြင္ ပန္းသီးပင္မ်ားစိုက္ပ်ဳိးထား ေသာ ဥယ်ာဥ္ျခံတစ္ခု ကိုေတြ႕ေလသည္။ ထုိျခံအတြင္းရွိ ပန္းသီးပင္ မွ အကိုင္းအလက္ တစ္ခုသည္ လမ္းမေပၚသို႔ တြဲေလာင္းက်ေနလွ်က္ရွိသည္။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာ လူငယ္ေလးသည္ ပန္းသီးကို ၾကည္႔ျပီ စိတ္ထဲတြင္ ဤသို႔ေျပာေနေလသည္( ဒီပန္းသီး ခူးစားလိုက္ရရင္ အဆာေျပသြားမွာပဲ။ ပိုင္ရွင္လည္း ျမင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ပန္းသီး တစ္လုံးေလာက္နဲ႔ေတာ႔ သူလည္း ဘာမွ မနစ္နာႏုိင္ပါဘူးေလ)ဟု စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ကာ ပန္းသီးတစ္လုံးကို ခူးျပီး က်က်နန ထိုင္စားေလေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ မိမိကိုယ္ကို မိမိ အားမလို အားမရျဖစ္ျပီး အျပစ္တင္ပါေလေတာ႔သည္။(ငါ လား မြတ္စလင္မ္ ?ငါလား မုအ္မင္န္ ? သူတပါး ပိုင္ေသာ ပစၥည္း ကို ပိုင္ရွင္ခြင္႔ျပဳခ်က္ မရွိဘဲ ငါ စားမိရက္ေလျခင္း။ ငါ႕ ကိုယ္ ငါ ခြင္မလြတ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရေလျပီး) ဟု ေနာင္တ ၾကီးစြာျဖင္႔ ဥယ်ာဥ္ျခံပိုင္ရွင္ကို လုိက္ရွာပါေလေတာ႔သည္။
ျခံရွင္ကိုေတြ႔ေလေသာ္ လူငယ္ေလးက (ဦးၾကီး ကြ်န္ေတာ္သည္ မေန႕က အရမ္းဆာေလာင္လြန္းသျဖင္႔ လမ္းေပၚတြဲက်ေနေသာ ပန္းသီးတစ္လုံးကို ခူးစားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ အားခြင္႔လြတ္ရန္ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါသည္။ )ထိုအခါ ျခံရွင္က ( မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။လုံး၀ မင္းကိုခြင္႔မလြတ္ႏိုင္ဘူး ။ေကာင္းမႈ ၊မေကာင္းမႈ တရားစီရင္ရာေန႔ မွာ မင္းနဲ႔ငါ စာရင္းရွင္းၾကတာေပါ႔) ။ လူငယ္ေလး လည္းငိုယိုျပီးေတာင္းပန္ေလသည္။ ဦးၾကီးသာ ခြင္႔လြတ္ေပးမည္ဆိုပါ က ဘာပဲခိုင္းခိုင္း လုပ္ေပးမည္ဟု ငိုယုိျပီးေျပာေနေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျခံရွင္သည္ လုံး၀ အေရးမလုပ္ဘဲ ထြက္သြားေလသည္။ လူငယ္ေလး လည္း အေနာက္မွလိုက္ကာ ငိုငိုျပီး ခြင္႔လြတ္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ေနေလသည္။ သို႔ႏွင္႔ ျခံရွင္လည္း အိမ္ထဲ၀င္ျပီး အိမ္တံခါးပိတ္လိုက္ေလသည္။ ညေန ျခံရွင္ အျပင္ထြက္ရန္ အိမ္တံခါးဖြင္႔ေသာအခါ လူငယ္ေလးသည္ မျပန္ေသးပဲ မ်က္ႏွာတျပင္ လုံး မ်က္ရည္ရႊဲရြဲစိုလ်က္ ရပ္ေစာင္႔ေနဆဲပင္။ ျခံရွင္ထြက္လာေသာ အခါ လူငယ္ေလးက ( ဦးၾကီး အသင္သာ တကယ္ခြင္႔လြတ္ေပးမည္ ဆိုပါက ဒီျခံထဲ တြင္ လုပ္အားခ မယူပဲ အခုိင္းအေစအျဖစ္ ကြ်ႏု္ပ္ သက္တမ္းတခုလုံး အလုပ္လုပ္ေပးပါ႔မည္။ သို႔သာမက ဦးၾကီး သေဘာရွိလည္း ခိုင္းႏိုင္ပါသည္။ )
အတန္ၾကာ စဥ္းစားျပီးေနာက္ ျခံရွင္ အေျဖေပးေလသည္။( ဒါဆိုရင္ ေတာ႔ ခြင္႔လြတ္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စည္းကမ္းခ်က္ တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္။ မင္း ငါ႔သမီး ကိုလက္ထပ္ ရမယ္။ ငါ႔ သမီးက မ်က္မျမင္ ၊ နားမၾကား၊ ဆြံ႔အ ေနတယ္။ ဒါ႔အျပင္ ေျခလည္း မသန္ေတာ႔ ထိုင္ေနရတယ္။ ငါလည္း သင္႔ေတာ္မယ္ သူကို ရွာေနတာ ။ မင္း သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ ေတာ႔ မင္းကို လုံး၀ ခြင္႔လြတ္ေပးမယ္။) လူငယ္ေလးလည္း ျခံရွင္ေတာင္းဆိုမႈ ကိုၾကားျပီး မည္သို႔ဆုံးျဖတ္ရမည္ကိုပင္ မသိေတာ႔ေပ။ ေတြးပင္ မေတြး၀ံ႔ေပ။ သက္တမ္းတေလွ်ာက္လုံး ဒီလုိဒုကၡိတနဲ႔ လက္တြဲသြားဖို႔ဆိုသည္ မွာ လြယ္ကူေသာ ကိစၥမဟုတ္ေပ။ အဆုံး၌ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရေလသည္( ငါသည္ ပိုင္ရွင္ခြင္ျပဳခ်က္ မရွိေသာ ပန္းသီးတစ္လုံးကို စားခဲ႔မိသျဖင္႔ ဒီေလာက ၌ပင္ ၾကဳံေတြ႔လာေသာ ဒုကၡဟူသမွ်တို႕ကို စိတ္ရွည္သီးခံျပီး ေပးဆပ္လိုက္ျခင္းသည္သာ သင္႔ေလ်ာ္လွသည္။ )
ထို႔ေနာက္ ျခံရွင္ ထံေလွ်ာက္သြားျပီး (ဦးၾကီး သမီးကို လက္ထပ္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာတူပါသည္ )ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ျခံရွင္က ( ေကာင္းျပီ လာမယ္႔ ၾကာသာပေတး ေန႔မွာ ငါ႔အိမ္မွာ မဂၤလာပြဲ က်င္းပမယ္။ အားလုံးငါတာ၀န္ယူျပီး လုပ္ေပးမယ္။) ၾကာသာပေတးေန႔ ေရာက္လာ ေသာအခါ လူငယ္ေလးသည္ သတို႔သား တို႔၏တက္ၾကြ မႈမ်ဳိး မရွိဘဲ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္း တို႔ျဖင္႔
မ်က္မျမင္၊ေျခမသန္၊ ဆြံအ ၊နားမၾကား ဒုကၡိတကို လက္ထပ္ရန္ စိတ္ႏွလုံးေၾကကြဲစြာျဖင္႔ ေရာက္လာေလသည္။
ျခံရွင္လည္း လူငယ္ေလးကို ျမင္ေတာ႔ (လာခဲ႔ သား။ သမီးအခန္းကို သြားၾကမယ္။ သားနဲ.သမီး အိုေအာင္ မင္းေအာင္ ေပါင္းႏိုင္ၾကပါေစ။ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္လုံး အရွင္ျမတ္ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူပါေစ) ဟု ဆုေတာင္းေပးလွ်က္ သမီးအခန္းသို႔ေခၚလာေလသည္။ အခန္းတံခါး ဖြင္႔ေလေသာ္ လူငယ္ေလးသည္ မိမိမ်က္စိကိုပင္ မယုံခ်င္ေလာက္ေအာင္ နတ္သမီးတပါးကဲ႔သို႔ ေခ်ာေမာ လွပလြန္းေသာ မိန္းမပ်ဳိက( အတ္စလာ မုအလိုင္းကြမ္ ေယာက်္ား)ဟု စလာမ္ဆိုေလသည္။ လူငယ္ေလးလည္း သူ႔သမီး ဒုကၡိတပါဟု ေျပာဆိုခဲ႔ေသာ သူမအေဖ၏စကား ကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္ကာ မွင္သက္ေနမိသည္။ မိန္းမပ်ဳိလည္း အေျခအေနကို သုံးသပ္မိသျဖင္႔ လူငယ္ေလးအနီးသို႔ လွမ္းလာကာ လက္ ကို နမ္း၍ ဆိုေလသည္( က်မ ၏ မ်က္လုံးအစုံ သည္ မ်က္စိကန္းေနသူကဲ႔သို႔ပင္ တရားေတာ္မွ တားျမစ္ထားေသာ အရာမ်ားကို မၾကည္႔ခဲ႔ေပ။ နားမၾကားသူကဲ႔သိုပင္ ဟရာမ္မ်ားကို နားမေထာင္ခဲ႔ေပ။ ဆြံအ ေနသူကဲ႔သို႔ ဟရာမ္ ျဖစ္ေသာ အရာမ်ားကို မဆိုခဲ႔ေပ။ ေျခမသန္ သူကဲ႔သို ဟရာမ္ျဖစ္ေသာ ေနရာမ်ားကို မသြားခဲ႔ေပ။ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္မတိုင္ခင္ ကတည္းက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္သူ က်မအတြက္ သင္႔ေတာ္သူ ကို အေဖရွာေဖြေနခဲ႔သည္။ ပန္းသီးတစ္လုံးကို စားမိသျဖင္႔ ခြင္႔လြတ္ေပးရန္ အသင္ လာေရာက္ေတာင္းပန္ေသာအခါ အေဖေျပာေလသည္( သမီးအတြက္သင္႔ေတာ္ေသာ အိမ္ေထာင္ဖက္သည္ ထိုသူငယ္ပင္။ ဆာေလာင္လြန္း၍ စားခဲ႔မိေသာပန္းသီး တစ္လုံးအတြက္ ဘ၀ကို စေတးျပီး မြတ္စလင္ပီသလိုျခင္း ၊အရွင္အျမတ္အမိန္႔ နာခံလိုျခင္း ဟူေသာ သစၥာကို ေစာင္႔ထိန္းလိုသူပင္။)
တစ္ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္ လူ႔ေလာကသို႔ ရင္ေသြးေလး တစ္ဦးေရာက္ရွိလာပါေတာ႔သည္။ ထိုရင္ေသြးသည္ကား
ေထာင္စုႏွစ္ခ်ီ၍ ယေန႔တိုင္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားေနခဲ႔ေသာ အစၥလာမ္႔ဓမၼသတ္ပညာရွင္ သူေတာ္စင္ၾကီး ေအမာမ္အဘူ ဟနီဖြါပင္။
قال الله تعالى : ﴿ وَمَنْ يَتَّقِ اللهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجَاً ، وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَايَحْتَسِبُ ﴾ [ سورة الطلاق ، الآيتان : 2 ، က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္( (စင္စစ္ေသာ္ကား မည္သူမဆို အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္ အမိန္႔ပညတ္ဟူသမွ် ကို မွန္ကန္ေသာ ရည္စူးခ်က္ျဖင္႔ နာခံက်င္႔သုံးျပီး ၊အရွင္ တားျမစ္ထားေသာ အရာအားလုံး ကို အမွန္တကယ္ ေရွာင္က်ဥ္သူျဖစ္ေသာ္ ၊ ထိုသူအဖို႔ ထြက္ေျမာက္ရာနည္းလမ္းကို ျပဳလုပ္ ေပးသနားေတာ္မူေပမည္။ ထိုမွတပါး ထိုအရွင္ျမတ္သည္ ထိုသူအား ထိုသူ မထင္ေသာေနရာမွ စားနပ္ရိကၡာကို ခ်ီးျမွင္႔ ေပးသနားေတာ္မူေပမည္။))
